ธรรมะ นิทานแห่งความว่าง เรื่อง พระอริยะเจ้ากับชายผู้มีแต่ความโกรธ
ชายผู้นั้นกล่าวว่า " ไหนข้าทำตอนไหน "
พระอริยะเจ้า " ก็ตอนที่ท่านไม่พูดจากับใครเลย เป็นเวลาตั้ง 1 เดือน "
ชายผู้นั้น " ข้าไม่ได้ทำความว่างเลย สมองของข้าครุ่นคิดแต่คำพูดของท่านว่ามันแปลว่าอะไร "
พระอริยะเจ้า " ก็นั่นแหละท่านใช้ความว่างทำให้เกิดความว่างที่มีประโยชน์แล้ว "
ชายผู้นั้น " แล้วยังไงข้าก็ไม่เห็นจะมีอะไรดีขึ้น "
พระอริยะเจ้า " เฮ้อ!! ท่านมิเห็นหรือ ช่วงเวลาที่ท่านมัวแต่ครุ่นคิด จนไม่กล่าววาจาโมโห พูดจาเรื่อยเปื่อยเช่นเดิม ลูกชายท่านเอาใจท่านสารพัดที่จะเอาใจ นั่นแหละเป็นผลที่แสดงให้เห็น ท่านมีความสุขไหมที่เห็นลูกคอยเอาใจ ปรนนิบัติอยู่มิห่าง "
ชายผู้นั้น " อื้อ..ก็ใช่ " เขาทำท่าครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็มิสงสัยเลยว่าคำพูดของพระอริยะเจ้านั้นถูกต้องแล้ว จากการสนทนาในครั้งนั้นด้วยความสำนึกในทุกอย่างชายผู้นั้นจึงพยายามละความโกรธออกจากจิตโดยถือหลักแห่งความว่างเป็นตัวนำ อันเป็นผลให้ชีวิตเขามีความสุขตลอดมา
โดย เฉินกุ้ยเซียง