นิทานโลกหุ่น ตอนที่ 4 กระต่ายกับเต่า

# โพสเมื่อ 2 มี.ค. 2557

เข้าชม 2117 (2 ต่อวัน)

ตอบ 0

ถูกใจ 7 ® ตอบได้ทุกคน

สุดยอดนิทานยอดนิยม กระต่ายกับเต่า แทบจะเรียกได้ว่า เป็นนิทานเรื่องแรกๆ ที่ทุกคนได้ยินได้ฟัง วันนี้ขอเชิญท่านรับชม ในฉบับของรายการนิทานโลกหุ่นบ้างนะคะ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว ณ.ในป่าแห่งหนึ่ง

มีเต่าตัวหนึ่งคลานอย่างช้าๆ มาตามวิสัยของมัน และก็มีกระต่ายตัวหนึ่งวิ่งผ่านมาด้วยความรวดเร็ว

กระต่าย : ฮิฮิ นี่เจ้าเต่า เจ้าชอบ ที่จะเดินต่วมเตี้ยม ๆ อยู่อย่างนี้เสมอหรือ ทำไมเจ้าถึงได้เดินได้ช้าอย่างนั้นเล่า เดินช้าอย่างนี้ เจ้าเคยเดินไปถึงที่หมาย ซักครั้งบ้างหรือเปล่า
เต่า : ถึงแม้ว่าข้าจะเดินได้ช้า แต่ข้าไปถึงที่หมายทุกครั้งนั่นแหละ ที่ไหนที่กระต่ายอย่างเจ้าไปถึง ข้าก็ไปถึงได้เช่นกัน
กระต่าย : ขี้โม้ เดินช้าอย่างเจ้า เดินตลอดปีตลอดชาติก็ไม่มีวันถึงหรอก
เต่า : ไม่ได้โม้ บางทีอาจจะถึงที่หมายก่อนเจ้าด้วยซ้ำไป
กระต่าย : โอโห จี๊ด ๆ เอางี้ เรามาลองวิ่งแข่งกันซักตั้งมั้ยล่ะ ใครที่วิ่งไปถึงยอดเขาโน่นก่อน เป็นผู้ชนะ
เต่า : ไม่แข่ง
กระต่าย : แข่งเถอะ
เต่า : ไม่แข่ง
กระต่าย : งั้นตามใจ
เต่า : แข่งก็แข่ง
กระต่าย : อะไรกันวุ้ยเนี้ยะ

กระต่ายเมื่อได้ยินอย่างนั้น ก็หัวเราะลั่น

กระต่าย : ฮ่ะ ฮ้า น่าสนใจมาก เลยทีเดียว แต่รับรองได้ว่าไม่มีทางที่เจ้าจะ เอาชนะข้าไปได้หรอก ความเร็วของข้า กับเจ้า มันเปรียบเทียบกันไม่ได้เลย

กระต่ายเที่ยวไปเรียกมวลมหาประชาสัตว์ ให้มาชุมนุมกันอย่างทันทีทันใด รวมทั้งให้เป็นกรรมการใน การแข่งขันอีกด้วย

กระต่าย : พ่อแม่พี่น้อง มวลมหาประชาสัตว์ ทุก ๆ ท่าน โปรดมาดูและเป็นสักขีพยานว่า ใครจะเป็นผู้ชนะ ในการแข่งขันวิ่งเร็ว ระหว่างเต่าโง่กับตัวข้า..ฮ่ะฮ่ะ

และในวันแข่งขัน

หมาป่า : เตรียมพร้อม มวลมหาประชาสัตว์ทุกท่าน โปรดฟังสัญญาณนกหวีด ปรี๊ดดดดด

เสียงนกหวีด เป็นสัญญาณ บอกว่าการแข่งขันเริ่มต้นขึ้น ทั้งเต่าและกระต่ายก็เริ่มออกวิ่งไปพร้อม ๆ กัน เต่า ออกเดินไปอย่างช้าอย่างมั่นคง ส่วนกระต่าย กระโดดออกวิ่งนำหน้าไปด้วยความเร็วสูง เผลอแผลบเดียวมันก็วิ่งมาจนถึงที่ตรงจุดกึ่งกลาง ของทางระหว่างจุดเริ่มต้น กับเส้นชัย

กระต่าย : วิ่งนำหน้าเจ้าเต่า มาตั้งไกลแล้ว แหมแข่งแบบนี้ มันไม่ได้ลุ้นเอาซะเลย

และทันใดนั้น มันได้เหลือบไปเห็น ร่มไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง ข้างสระน้ำ และมีลมเย็นพัดมาแสนสบาย

กระต่าย : อุ๊ย สถานที่แห่งนี้ ข้าเพิ่งเคยพบนี่แหละ ทำไมมันร่มเย็นสบายอย่างนี้ มีลมเย็นพัดมาเป็นระยะ เหมือนหน้าประตูเซเว่นยังไงยังงั้น ข้าคงไม่ได้พบเจอสถานที่ดีๆอย่างนี้บ่อยๆอีกเป็นแน่ เจ้าเต่ายังตามเรามาอีกไกล ขอไปนอนพักซักประเดี๋ยว จะดีมั้ย ไป ไม่ไป ไป ไม่ไป .... ไป ดีกว่า

และแล้ว กระต่าย ก็ตัดสินใจ ไปนอนพักที่ใต้ร่มไม้ใหญ่ กะว่า พอหายเหนื่อย ก็จะออกวิ่งต่อ

กระต่าย : เอาหล่ะ พักหายเหนื่อยแล้ว ออกวิ่งต่อดีกว่า

แต่ก่อนที่มันจะก้าวออกพ้นร่มไม้นั้น พลันเจ้ากระต่าย ก็เหลือบไปเห็น ผลไม้ สุก อวบอิ่ม สดใหม่ อยู่เต็มต้น

กระต่าย : อุ๊ย ไม่นึกว่าในเซเว่น จะมีขนมจีบ ซาละเปา เอ๊ย ผลไม้สุก อวบอิ่ม เต็มต้นเลย ถ้าเราออกวิ่งไป ไม่กินตอนนี้ เดี๋ยวสัตว์อื่นมาเห็นเข้า ต้องเด็ดกินหมดก่อนเป็นแน่ โปรโมชั่นดีๆ แบบนี้ ถ้าไม่รีบคว้าไว้เดี๋ยวหมดโปรโมชั่นก่อน เอา ไม่เอา เอา ไม่เอา เอา ดีกว่า

ว่าแล้ว กระต่ายก็ อยู่กินผลไม้ต่อจนอิ่มแปร่

กระต่าย : เฮ้อ พอท้องอิ่ม ก็ง่วง เอาไงต่อดีล่ะเนี้ยะ เจ้าเต่า ก็ยังอยู่อีกไกล นอนหลับก่อนซักตื่นดีมั้ย นอน ไม่นอน นอน ไม่นอน นอน ดีกว่า

มันพูดแล้วก็ล้มตัวลงนอน แล้วหลับไป ในขณะที่กระต่ายกำลังหลับอยู่อย่างสนิท มาดูฝั่งเจ้าเต่ากันมั่ง เต่าได้เดินตามมาติดๆ อย่างช้าๆ มาจนถึงที่ตรงจุดที่กระต่ายนอนหลับ พลันมันก็ได้ ยินเสียงหนึ่งซึ่งเป็นเหมือนกับเสียงกรนจากในที่แห่งหนึ่ง

เต่า : เอ๊ะ ใครมานอนหลับแถวนี้ เอ้า นี่เหมือนเสียงกรนของเจ้ากระต่ายนี่ แหมร่มไม้แถวนี้ ช่างเย็นสบาย เหมือนแอร์หน้าเซเว่น น่านอนพักเสียจริงๆ แต่ตอนนี้ เรายังอยู่ในระหว่างปฏิบัติหน้าที่ วิ่งแข่งอยู่ เราจะมาพักตอนนี้ไม่ได้

ว่าแล้วเต่าก็ก้าวเดินต่อไป ทีละก้าว..ทีละก้าวอย่างจริงจังและอดทน จนเกือบจะถึงเส้นชัย เสียง เชียร์ โห่ ร้อง และเสียงนกหวีด ของมวลมหาประชาสัตว์ ต่างยินดีให้กับว่าที่ผู้ชนะ ดังไปถึง เจ้ากระต่ายที่กำลังหลับฝันหวานอยู่ ปรี๊ดๆ เสียงนกหวีด ทำให้เจ้ากระต่ายสะดุ้งตื่นทันที

กระต่าย : เฮ้ย ลืมไป ว่าเรากำลังวิ่งแข่งกับเจ้าเต่าอยู่ เฮ้..เจ้าเต่า มันคลานมาจนถึงที่ไหนแล้วนี่??

มันรีบกวาดสายตามองหา มองไปเห็นเจ้าเต่า อยู่เกือบจะถึงเส้นชัยแล้ว เจ้ากระต่าย จึงรีบวิ่งแจ้น ตามไปทันที

กระต่าย : จะทันมั้ยเนี้ยะ

แต่สายไปเสียแล้ว เมื่อมันไปถึง เจ้าเต่า ก็เข้าเส้นชัยไปก่อนหน้ามันเรียบร้อย

กระต่าย : โถ เราพ่ายแพ้เจ้าเต่าจนได้

เต่า : กระต่ายเอ๋ย ที่เจ้าแพ้นั่น ไม่ใช่ข้าดอก แต่ที่เจ้าแพ้คือ เจ้าพ่ายแพ้ต่อใจตนเองต่างหากเล่า

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จย่อมอยู่ไม่ไกล และการพ่ายแพ้ใจตนเอง ย่อมทำให้ห่างไกลความสำเร็จ

อ่านจบแล้ว ถ้าเป็นประโยชน์ โปรดกดถูกใจ

แสดงความคิดเห็น 0

กลุ่มเรื่อง

#กระต่าย #เต่า

รายการนิทานโลกหุ่น

นิทาน ให้แง่คิด ให้คติ สอนใจ ให้ความรู้ เปิดโลกจิตนาการ ไม่มีใครแก่เกินที่จะฟังนิทาน

ลุงเต่า

คุณลุงใจเย็น อารมณ์ดี ผู้มักมีเรื่องราวดีๆ มาเล่าสู่กันฟังอยู่เสมอ ลุงเต่าชอบกินผักทุกชนิด โดยเฉพาะผักบุ้งจะชอบเป็นพิเศษ กีฬาที่ลุงเต่าชอบที่สุดคือ การวิ่งแข่ง คติประจำตัว ความพยายามอยู่ไหน ความสำเร็จย่อมอยู่ที่นั่น

เนื้อหาทั้งหมดในโลกหุ่น สร้างสรรค์ หรือ เรียบเรียงโดยโลกหุ่น เปิดให้ทุกท่าน ได้รับชม เพื่อความรู้ และความบันเทิง เป็นวิทยาทาน หากท่านชื่นชอบ โปรดช่วยกัน แชร์ บอกต่อ หรือลิงค์มา แต่กรุณาอย่าคัดลอกเนื้อหา ส่วนหนึ่งส่วนใดไปใช้ก่อนรับอนุญาต